Ήσυχα προχωρώ
περπατώ σε ένα στενό δρόμο
ξέρω, είμαι τυχερός, ίσως
Δεν βλέπω αλλά νιώθω πως το μονοπάτι είναι πάνω στο κενό
Ακούω από μακρυά κραυγές
μυρίζω το αίμα χυμένο

Αλλά προχωρώ,

Αρχίζουν τα βήματα να μη είναι σταθερά
ο αέρας αρχίζει να φωνάζει
καταλαβαίνω ότι πρέπει να κοιτάξω κάτω
σταματώ και κοιτάζω
νιώθω ότι είμαι άτυχος που περπατώ εδώ....

σταματώ και βλέπω χέρια να ανυψώνονται
σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω
και τότε πέφτει σκοτάδι, οι εικόνες χάνονται

ίσως να υπάρχει σκοπός τελικά...