Στη νύκτα που βρίσκομαι
στη φυλακή του παραδείσου που ζω
κάποιες στιγμές σκέφτομαι αν θα ζητούσα κάτι
Ο παράδεισός μου με έχει ναρκώσει
απολαύσεις, επιθυμίες, όλα τα έχω
αλλά σκέφτομαι αν θα ζητούσα κάτι
και σε σκέφτομαι επειδή δεν είσαι δίπλα μου
αλλά δεν θα είναι αυτό που επιθυμώ
κάτι άλλο λείπει από τη άδεια ζωή μου
και βλέπω δίπλα μου, έξω από το χρυσό κλουβί
πόση απελπισία Θεέ μου υπάρχει
πόση δυστυχία
Και σκέφτομαι τελικά τη προσευχή μου
για όλους αυτούς που δεν έχουν όνειρα
για εμένα που τα όνειρα έσβησαν
προσεύχομαι σε ένα Θεό αναρχικό
που σεβάστηκε τη ελευθερία μου
που με άφησε να σταματήσω να σκέφτομαι για τους άλλους
Προσεύχομαι να έχω τη θέληση να τολμήσω
το σύστημα με τη φωνή μου να πολεμήσω
γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε ένα όνειρο . Μικρό μεγάλο, άχρωμο ή χρωματιστό, δεν έχει σημασια . Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και όνειρα. Μερικές φορές πρέπει να πιάσουμε πάτο για να βγούμε πάλι απο το βάλτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό μπράβοο σου Φιλιά