Οδοιπορικό

Ξεκινάμε μαζί στο ταξίδι
είναι απόγευμα και ο δρόμος είναι μακρύς
σε ελαιώνες βηματίζουμε γαλήνια
το απογευματινό φθινοπωρινό ζεστό αεράκι συντροφός μας

μιλάμε για τα όνειρά μας
για το ότι θέλουμε να κάνουμε
και το σκοτάδι αρχίζει να πέφτει
αλλα συνεχίζουμε

φύγαμε από τις ελαιώνες
κουραστήκαμε, και εδώ σταματώ, εσύ συνεχίζεις
δεν είμαι δυνατός όπως εσύ, και το γνωρίζω
και συνεχίζεις μόνος σου

τα αστέρια πέφτουν και κάνω την δική μου ευχή
δέν ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλα μαντεύω
ξεκινώ ξανά τον δρόμο αλλά σε έχω χάσει
τώρα είμαι μόνος

όσο προχωρά η νύκτα γίνομαι δυνατός
δεν φοβάμαι πια, δεν έχω τίποτε να σκεφτώ
στο μυαλό μου αντηχεί η μουσική που ακούγαμε μαζί
η ανάμνησή σου είναι εδώ.

Ξέρω ότι τα ξημερώματα θα φτάσεις
ξέρω ότι η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ για εμένα
εσύ έφτασες στον προορισμό σου
εγώ έμεινα στο όνειρό μου